Sinds de aanleg van het kanaal in de 19e eeuw is Ter Apel uitgegroeid tot het grootste dorp van de gemeente Vlagtwedde met een typische veenkoloniale lintbebouwing langs de beide zijden van het water. Lange zichtlijnen in de lengte van het kanaal waar men de schepen al van verre ziet aankomen. Het Ter Apelkanaal was ooit een van de drukst bevaren routes van Nederland, maar ook tegenwoordig bezoeken jaarlijks nog steeds vele plezierjachten het dorp.
Op de kade van het Molenplein staan -aan weerszijden van de brug over het kanaal- twee levensgrote menssculpturen op houten meerpalen van 3 meter hoog. Beide realistisch geboetseerde mensfiguren -man en vrouw- turen door een verrekijker alsof ze elkaar net in het blikveld van de kijker hebben ontdekt en niet meer kunnen loslaten.
Hoewel de menssculpturen een eigentijdse uitstraling hebben vormen zij een bijna klassiek beeld van mensen op de kade die uitkijken over het water. Een beeld vol verwachtingen: Kijken zij uit naar de komst van hun geliefde? Hier echter kijken de beide mensfiguren niet in de verte maar naar elkaar.
Soms blijkt het gene dat je ver weg dacht zo dichtbij….
